Her Şey Tadında Güzel..

Cemre hafta sonu ailesi için güzel bir kahvaltı hazırlamıştı. İşe yetişme, okula yetişme derdi olmadan ailecek rahat rahat, sohbet ederek bir kahvaltı yapıyorlardı. Hafta sonu kahvaltıları, hepsi için çok keyifli geçiyordu. Kahvaltı bitmiş, keyif çayı denilen kısma gelmişlerdi. O sırada dışarıdan gelen sütçünün sesi ile harekete geçti Cemre. “Süt alıp sütlaç yapalım mı ne dersiniz?” diye sordu. Çocuklar sevinçle” Tabii.” dediler. Hepsi de sütlacı çok seviyorlardı. Orhan süt almaya gitti. Ailenin geri kalan kısmı ise sofranın toplanması için annelerine yardım ettiler.

                                                                           

Cemre sütü pişirip sütlacını yapmıştı. Ancak soğuması için beklemeleri gerekiyordu. “Akşama hep birlikte yiyelim.” dediler. Herkes yapması gereken sorumlulukları ile ilgili dağıldı.

Cemre de hafta sonu yapması gerekenler ile ilgili evde işe koyulmuştu. O arada telefonu çaldı. Teyzesinin kızı Zuhal arıyordu. Biraz tereddüt ederek açtı telefonu. Çok fazla konuşuyordu. Yapması gereken işleri olduğu için açmasam mı acaba, diye geçirdi içinden. Sonra “Neyse işim olduğunu söyler, kapatırım.” dedi. Ve öyle olmadı. Zuhal’in anlatacağı o kadar çok şey vardı ki… Nefes almadan konuşuyordu sanki… Cemre bir an içinden bunların hepsini bilmem gerekiyor mu acaba, diye düşündü? Araya girmeye çalışıyor ama bir türlü konu bitmiyor ve kaldığı yerden devam ediyordu. En sonunda Cemre teslim oldu. “Ben konuşmayayım en iyisi o anlatacaklarını bitirsin. Ben konuşmadan ne kadar konuşabilir ki?” dedi. Yine bitmiyordu, tam bir saat olmuştu konuşmaya başlayalı. Zuhal birden “Şarjım bitmek üzere canım sonra konuşuruz yine.” dedi. Cemre de derin bir oh çekerek “Tabi canım görüşürüz.” diyebildi. Sonara kaldığı yerden işlerine devam etti.                                                                                                                    

Akşam olmuş, yemekler yenmiş sıra sütlaç keyfine gelmişti. Herkes sütlacını alıp salona geçmişti. Orhan “Eline sağlık çok güzel olmuş.” dedi. “Çok tatlı olmuş.” “Gerçekten anne çok tatlı olmuş. Şekeri biraz fazla kaçmış sanırım. Ben hepsini bitiremeyeceğim. Sonra yesem olur mu?” dedi Ayhan. Cemre de Ayhan’a hak verdi: “Cidden ayarı kaçırmışım. Biraz tatlı olsun diye her zamanki ölçümden biraz fazla koymuştum. Koymasam daha iyi olacakmış. Daha tatlı olunca daha güzel olmuyormuş demek ki. Ölçüsünü bozmamak gerekiyormuş.”

Sonra Zuhal ile konuşmaları aklına geldi. Gerçekten hayatta kıvamı kaçırdığımız her şey bizi rahatsız ediyor. Zuhal’i çok seviyordu ama çok konuşuyor diye işi olduğu zamanlar ona telefonu açmak istemiyordu. Bu durum karşısında da kendini kötü hissediyordu. Aslında her şeyin kıvamında olanı güzeldi. Önemli olan kiminle ne zaman nasıl konuşacağımızı bilmekti. Önemli olan ölçüyü kaçırmamaktı… Tatlı yemek için çok şekere ihtiyaç yoksa karşımızdaki insan tarafından anlaşılmak için de çok konuşmamıza gerek yoktu. Mesele doğru zamanda doğru olanı yapmaktı. Tadında ve kıvamında olan güzeldi.  

 

 

“Zuhal’a kızmıştım ama sanırım bugün ölçüyü kaçıran sadece o değildi… Ben de kaçırmışım.” dedi. 

 …

&

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla çocuğuyla nasıl daha iyi bir ilişki kurabilir, eşiyle nasıl mutlu olabilir, patronuyla iş arkadaşıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabilir öğrenir.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu