Çiçekler Ne İster ?

“Olamaz yine mi, solmuş bunlar..

Neden ama ya?…

Ne istiyorlar ki bunlar böyle?

Beni sevmediler heralde. 

Anlamıyorum işte ne istiyorsunuz ki? Diliniz olsa da konuşsanız benimle.

Sen niye morarıyorsun mesela dikenlim. Ne var susuz mu kaldın ama sen kaktüssün su sevmemen lazım?” diyerek çiçeklerle konuşuyordu Leyla.

                                                                                   

                                                                                         

Leyla menekşelerinin solmalarına, kaktüsünün renginin morarmasına üzülmüştü yine. Oysa bu sefer başka yerden almıştı menekşeleri solmamalıydı menekşeler.

Çiçeklerine baktı topraklarına dokundu ve kahvesini yudumlamak için oturdu balkondaki sandalyesine. 

Bir çiçek köşesine baktı bir de karşı apartmanın bahçesinde evcilik oynayan minik kızlara. 

Bebeğini kucağına alması, yatırırken narince başını tutması bunları nerden öğrendi bu kız çocuğu. Kendi çocukluğunu hatırladı. O da annesi gibi sofralar kurmaya çalışırdı evcilik oynarken. Topraktan çamurlar yapar onları pastaya benzetir, yaprağın arasına bir şeyler koyup sarma sarardı. Masada muhakkak sofra olurdu mesela. Oysa kimse bunları söylememişti ona, yap dememişti. Ama kendisi gözlemlemişti annesini. 

Gözlemlediği şeylerden başka öğrenirken de merak ettiklerini sormaktan çekinmezdi Leyla.                                                                                             

                                                                                   

“Ah, Leyla doğru ya. Kız ben niye teyzeme sormuyorum ki bu çiçekleri?” dedi birden. 

Teyzem tabi ya Meryem teyzem. Kadın çiçek delisi mutfağı, balkonu, bahçesi, merdivenleri, tezgahının üstünde bile çekleri var benim teyzemin.

Hemen aradı teyzesini hal hatır sorduktan sonra menekşelerini, kaktüslerini, kauçuğunu sordu. 

Meğer ne çok şey biliyormuş teyzesi. 

Menekşeler çok su sevmez kaktüsler çok uzayınca destek istermiş. Yerlerini sevmeleri ve ihtiyaçları başkaymış. 

Daha önce sorsaymış onca menekşesi solup gitmezmiş.

İşe yeni başladığında zorlandığı günler geldi aklına. O zaman da böyle yapmıştı. Dosyaların hazırlanması konusunda kendisinden deneyimli olanlardan tavsiye alabilirdi. Hatta arkadaşı Zehra ile takıştığı günler… hey gidi günler. Oysa sonradan anlaşmıştı Zehra sadece işini kolaylaştırmak istemişti. Dosyaları renklerine göre ayırabilir, imzalar için hazırlığını bir gün önceden yapıp tüm gün müdürlerin peşinden koşmasına gerek kalmayabilirdi... 

                                                                                      

 

Leyla bunları tabi ki öğrenmişti ama biraz zor yoldan olmuştu bu. Bir deneyim yorgununa dönüşmüştü kısa sürede…

“Canım kendim bundan sonra soracaksın.” dedi son yudumunu alırken kahvesinden… 

Şimdi de annesini arayıp puf puf poğaça tarifi alma vaktiydi…

 

    &

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla çocuğuyla nasıl daha iyi bir ilişki kurabilir, eşiyle nasıl mutlu olabilir, patronuyla iş arkadaşıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabiliri öğrenir.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu