Hayaller Nasıl Gerçek Olur?

İçinden hiçbir şey yapmak gelmiyordu Zeynep’in. Günler var ki dışarıya adım atmamıştı. Evde de hiçbir şey yapmak istemiyordu. Yatağını bile toplamadan salonda bilgisayarın karşısına geçti. Ekonomi haberleri arasında geziniyordu. İşi bıraksa da ekonomi haberlerini bırakamamıştı.

Emekli olalı henüz 2 yıl olmuştu. Hayatı tek düze geçiyordu. Oysa neler hayal etmişti çalışırken. Çalışırken hiç zaman ayıramadığı hayallerinin peşinden gidecekti.

          

El yapımı şekersiz reçeller yapacak ve internetten satacaktı. Haftada en az 1 gün huzur evilerini ziyaret edip artık kimsenin dönüp bakmadığı yaşlılar ile zaman geçirecekti. Onlarla resim yapıp şarkılar söyleyecekti. Mahallenin çocuklarını toplayıp onlara matematiik dersi verecekti. Matematiği çok iyiydi. Zaten üniversiteye de bu yeteneği sayesinde girmişti.

Ancak şimdilik yaptıklarının çalışırken yaptıklarından pek bir farkı yoktu. Yine kalkınca evle ilgilenmiyor direk bilgisayarının karşına geçiyordu. Tek fark artık ofise gitmiyor ve kimse bundan dolayı ona para vermiyordu. Alışkanlıkla yapıveriyordu daha önce ne yapıyorduysa. Hayalleri ise sadece düşüncelerinde kalıyordu.

Bunları düşündükçe üzerinde oturan filin daha da ağırlaştığını hissetti. Neredeyse evcil hayvanı olmuştu. Oysa çalışırken kafası çok netti yapacakları ile ilgili. Şimdi başlayamıyordu bile. ”Bu böyle olmayacak en azından dışarı çıkmalısın.” dedi ve kendini dışarı attı. Bir iki sokak yürüdükten sonra sıkılıp eve dönmeye karar verdi. Yolun başında Ali ile karşılaştı. Çocukluk arkadaşıydı Ali. Kısa bir nasılsın sohbeti sonrası Ali heyecanla yeni uğraşını anlattı. Ali matematik öğretmeniydi. O da 4 sene önce emekli olmuştu. Onu bildi bileli hep balkonunda bir şeyler yetiştirirdi. Yetiştirdiklerini de arkadaşları ile paylaşırdı. 

                                                                                                                     

Çalışırken küçük bir arsa almış ve hafta sonları ve hafta içi vakit buldukça tarlasında çalışmış. Şimdi çıkan ürünleri ’Tarladan sofraya’ isimli internet sitesinde satıyormuş. İkinci tarlasını da bu ay alıyormuş. Butik bir otelle anlaşmış. Bir tarlanın ürününü direkt otele gidecekmiş. Diğer müşterilerine ikinci tarlanın ürünlerini verecekmiş. Ali anlattıkça anlatıyor konuşurken gözlerinin içi parlıyordu. Domateslerden, salatalıklardan sanki kendi çocuğuymuş gibi bahsediyordu. Zeynep onu dinlerken ”Ali’yi hiç böyle görmemiştim  ne kadar da keyif alıyor.” diye düşünüyordu.

Kafasında arkadaşının keyifli haline biraz imrenerek ve biraz da kendine hayıflanarak eve döndü. ”Eh, tabi!” dedi; hayatın boyunca kaç reçel yaptın da reçel yapıp satma hayalleri kuruyorsun. Sanki kafasına bir saksı düşmüş de  tüm düşünceleri berraklaşmıştı. ”Rol verilmez, rol kapılır kızım. Bunun için önce çalışmak lazım, çok çalışmak lazım. Adama bak işte yıllardır bu işle uğraşıyordu, tabi ki bu kadar keyif alır. Eh, öyleyse öyle hemen pıt diye olmaz! Yarından tezi yok çalışmaya başlıyorsun.”

Kendine bir çalışma planı hazırladı. Şimdi tüm gücüyle saldırma zamanıydı. İşteki planlama yeteneği burada işine yaramıştı. Kaç reçel yapacak? Her gün kaç saatini buna ayıracak? Ürettiklerini kimlerle paylaşacak? Bunun için ne kadar bir bütçe lazım? İçine dolan enerji için Ali’ye dua etti. Üzerindeki ölü toprağını atabilmesi için kendisine ilham olmuştu.

    &

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla çocuğuyla nasıl daha iyi bir ilişki kurabilir, eşiyle nasıl mutlu olabilir, patronuyla iş arkadaşıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabiliri öğrenir.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu