İyilik BulaşıcıDIR

Hiç dikkat ettiniz mi? Mesela yolda giden birisi hani yoldaki taşı kaldırır ve sizin de hemen daha büyük bir taşı kaldırasınız gelmez mi? Veya trafikte araçta giderken bir araç şerit değiştirirken sinyal verse siz de sinyal vermeye başlamaz mısınız? İnsan insanın olumlu yaptığı davranışlardan etkilenir ve hayatında olumlu tutumları gördükçe kendisi de olumlu davranışlarını artırır.

Bir teyze diyelim kalabalık trafiğin olduğu bir caddede karşıdan karşıya geçemiyor, onu geçiren birini görseniz hoşunuza gider. Bir sonraki ışıklardaki engelliye yardım etmek gelir içinizden. 

İnsanoğlu aslında o kadar da meyilli ki iyiliğe... Fakat yaşadığımız süreçte o kadar azaldı ki iyilikle karşılaşmamız.

O yüzden kopyalayamıyor, kalbimizi yumuşatamıyor ve iyiliği yayamıyoruz.

Halbuki bunun için tasarlanmıştık. İyi olmak ve iyiliği yaymak için.

Bir bebek görünce mesela insanın yüzü güler. Onun o gözlerindeki ışıltı, attığı bir kahkaha, çevreye saçtığı enerji en sevgiye aç yürekte bile bir karşılık bulur. 

Bizler o kadar sevgiye muhtaç olduk ki sevgi vermeyi unuttuk. Unutturulduk. İnsan tam da iyiliği sevgi ile vermeye meyilli bir canlıyken. Çünkü iyilik yapma isteği ancak sevgi ile mümkün.

Doğayı sevmezsek nasıl koruyacağız yeşili, ağacı, bitkileri, suları, gölleri, dağları ve toprağı? Peki hayvanları ve çeşitliliği nasıl kucaklayacağız? Nasıl her birinin farklı özellikleri ile o güzelliklerini algılayacağız? Bir uğur böceği ne kadar güzel ve faydalı ise hoşumuza gitmeyen bir örümcek de öyle. Her birinin ayrı ayrı bir görevi ve bütün eko-sistem içerisinde faydası var. Ama insan bilmeyince sevmesini, evinde bulduğu bir böceği, sokakta gördüğü köpeği ve kediyi ezip geçebiliyor. Çünkü o kadar sevilmeyi unuttu ki insanoğlu…  Bir kedinin mesela düşünün mırıldanıp ayağınıza dolanması, sizden yemek istemesi, sevmeniz için başını uzatması kadar güzel bir manzara var mı? Ya da bir köpeğin kendini sevdirmek için sırt üstü yatıp sevimlilik yapması... Bizler evet muhtacız sevgiye, çünkü evlerimizde çok yalnız bırakıldık. Kendi kendimizi çok yalnız bıraktık. Fakat bu bizim kaderimiz değil, olamaz da. Çünkü biz tercih ettik bunu.

Neyi seçiyoruz sevgi açlığı ile yalnız kalmayı mı, yoksa sevgi verebilen iyi insanlar olmayı mı? O zaman hadi ne duruyoruz? Çıkalım doğaya önce orada ne iyilik yapabileceğimize bir bakalım? Belki parkımızdaki çöpleri toplayarak başlayabiliriz. Sonra belki sokağımıza döneriz, orada yaşlı bir teyze vardı uzun zamandır görmediğim. Bir kapısını çalsak mutlu olmaz mı? Ya da yolda bir kedi varsa topallayan, onu veterinere götürsek ayağı iyileşmez mi? Ya da küs olduğumuz bir yakınımızı iki yıldır aramıyoruz arayıp canı gönülden konuşsak bizi affetmez mi? 

Kolayımıza giden her hangi bir küçük adımla iyiliğe başlasak güzel olmaz mı? Ve bu bir domino etkisiyle yayılsa mesela. Tıpkı denize taşı attığımızda halka halka etkisinin yayılması gibi. Liste uzayıp gitse biz de sevinçle bu dalganın içinde yer alsak mesela...

Ve böylelikle iyilik bulaşsa insanlığımıza...

   &

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla çocuğuyla nasıl daha iyi bir ilişki kurabilir, eşiyle nasıl mutlu olabilir, patronuyla iş arkadaşıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabiliri öğrenir.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu