Kopan Düğme

’’Bu mesaj da ne şimdi? Bu kızı anlamak mümkün değil. Yine ne oldu? Yoruldum ya vallahi çok yoruldum.’’ diye söylenirken eşi Cem içeriden gelip ‘’Ne o yine telefonla kavga etmeye başlamışsın.’’ dedi. 

Canan ilişkileri kounsunda çok hassastı. Son yıllarda neredeyse etrafında görüştüğü kimse kalmamıştı. Arkadaşları bir elin beş parmağı bile etmiyordu. Bütün yalancılar, riyakarları, yalakaları hayatından uzaklaştırmıştı. Bu yaşına gelip hala ufak tefek şeyleri deve yapıp saatlerce döndürüp döndürüp anlatmalarına tahammülü yoktu. Hele bir de çözüm aramıyorlar sadece şikayet kısmında kalıyorlarsa. Canan’ın kafası öyle çalışmıyordu. Bir şey anlatılıyorsa çözülmesi gerekiyordu. Yoksa insan neden konuşsun ki? 

Bütün neşesi kaçmıştı. Eşi Canan’a 

- Asma suratını asma lütfen. Tüm dünyadaki insanları düzeltemezsin. Bu gidişle bir adaya taşınıp Robinson Cruiso gibi yaşayacaksın. Ben de yanındaki Cuma.

Canan:

- Hiç fena olmaz. Gerçekten hiç olmazsa canım sıkılmaz. 

Canan’ın kabul edemediği bu farklılıklardı. Ona göre söz ağızdan bir kere çıkardı. Gecikmek, yapmamak, yapıyorsa bile en iyisini yapmamak kabul edilebilir şeyler değildi. Hele bir de öyle gevşek gevşek konuşmalar yok mu? Cinleri tepesine toplanırdı. Aralarında bir konuşma başaladı: 

- Canım şu bahçedeki tüm ağaçlar aynı olsa, parktakiler, ormandakiler.... Bu istediğimiz bir şey olur muydu? 

- Saçmalama Can! Ne ilgisi var. 

- Hem de çok var. Sen tam da bunu istiyorsun. 

- Evet tüm ağaçlar aynı olsun diyorum!!!! Ya lütfen sen de gelme üzerime. 

- Üzerine gelmek için değil yardım etmek için söylüyorum. Evet farkında değilsin belki ama tam da bunu istiyorsun. Tüm bu öfken de buna. Kabul edeceğin tek bir şey var bundan kurtulmak için. İnsanlar aynı değiller. Sen de bir insanın her halini kabul etmek zorunda değilsin. Ama aynı zamanda sadece bir yanı sana uymadığı için afaroz de doğru değil. 

- Ne yapayım canım, onlar beni deli etsin ben tamam efendim, sepet efendim mi diyeyim? 

- Hayır canım onu da yapma! Sadece şunu gör; Sana uymayan kısmını ‘’Parça’’yı red edip, diğer kısmı ile uyumlanabilirsin. Seninki düğmesi koptu diye ceketi çöpe atmak. 

Bu son cümle Canan’ı etkilemişti. Bir zamandır aklında dönüp duruyordu, öfkesi geçince hoşlandığı yanlarını hatırlayıp özlüyordu eski arkadaşlarını. Bu çözüm olabilir mi diye düşündü. Mükemmellik yok diyordu kendisi de ama işin içinden nasıl çıkacağını bilemiyordu. Düşüncelere dalmışken Can elinde spor ayakkabıları ile geldi. Hadi bir iki adım atalım da kafamız çalışsın. Ah! Tam ihtiyacım diye kıkırdayarak kapıya yöneldi Canan. Bir yandan da içinden şu parça bütün işi iyi iş diye geçiriyordu.

   &

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla çocuğuyla nasıl daha iyi bir ilişki kurabilir, eşiyle nasıl mutlu olabilir, patronuyla iş arkadaşıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabiliri öğrenir.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu