Bazı Vazgeçişler Tercihtir, Benimki Mecburiyet

 

BAZI VAZGEÇİŞLER TERCİHTİR, BENİMKİ MECBURİYET 

Kimin için, neyden vazgeçmek gerekir?

 “Ben gençliğimi, güzelliğimi çocuklarım uğruna kurban ettim.

 Peki onlar ne yaptılar? Evden çıktıkları an beni unuttular.

 Reva mı bu bana Nursel hanım?” diye söze girdi Meva…

 Onu dinlerken Nursel, "Her kurban ettik sandığımız gerçekten kurban mıdır?" diye düşünüyordu.

Her vazgeçiş bir kurban mıydı gerçekten?

 Kurban: vazgeçiş, iki yönlüdür.

İlk kurban verenler, Habil ile Kabil.

Habil de isteği için kurban verdi.

Kabil de isteği için kurban verdi.

İkisinin veriş niyeti aynı değildi.

İkisin de kurbanlarının stili aynı değildi.

Hani Kabil isteği uğruna en kötü olanı vermeyi uygun görmüş,

 Ama…

Habil en güzel hayvanından vazgeçmişti.

Kabil ise özenmediği mahsulünden vazgeçmişti.

Bir şeyden vazgeçmişti, ama yanlış bir şeyden vazgeçmişti.

 

İkisinin ödülü aynı olur mu?

Habil kurbanını doğru yere yaklaşmak için vermişken, Kabil kurbanını sevdiği kıza yaklaşabilmek için vermişti.

 

İkisi de vazgeçiş,

İkisi de kurban,

Hangisi doğru ?

 

Sonra…

Hz. Hacer’i düşündü.

Bilmediği bir yere yapayalnız ve bebeği ile başka bir şehre gitmişti.

Ne yapacağını bilmeden

Ne ile karşılaşacağını bilmeden

Rızkını düşünmeden

Hiç koşulsuz, bulunduğu yerden vazgeçmişti.

 

Sonra…

Hz. İbrahim’i düşündü.

En sevdiğinden, sevdiklerinden  vazgeçmişti.

Doğru olana yaklaşmak uğrunaydı.

 

Kim böyle koşulsuz  kurban verebilirdi ki!

Kim, kimin için böyle bir cesaret gösterebilirdi ki!

Kim isteğinin zıttından vazgeçebilirdi ki!

Sadece…

Vazgeçmeye niyet etti. Eyleme dönüştürdü.

Ama vazgeçtiği gerçekte ondan alınmamıştı.

Anlık alındı, sabretti, daha iyileri verildi.

Ve…

Sonrasında ödülü de çok büyük oldu.

Bugüne kadar bizlere ulaşan bir bereket…

En şanlı soy ona verilmişti.

Bu dünyada gerçekten soylu diyebileceğimiz biri varsa o da Hz. İbrahim’di.

 

Hz. İbrahim…

Soyundan vazgeçti…

Ailesinden vazgeçti…

Canından vazgeçti…

Kariyerinden vazgeçti…

Şehrinden vazgeçti…

 

Putları kırdı.

Herkesin karşısında dimdik durdu.

Putları için kurban kesenleri düşündü, Nursel.

Her ne kadar putları için vazgeçmiş görünseler de, aslında kendi nefislerindekine yaklaşmak için verilmiş kurbanlardı.

 Ve bugünkü kurbanları düşündü Nursel. 

Biz neyden vazgeçmeliydik?

Biz niye vazgeçemiyoruz?

Bazen daha iyisi için elimizdeki mevcut şeylerden bir süreliğine vazgeçmek gerekiyordu.

Anlık nelerden vazgeçmek gerekiyordu, acaba? 

Bu Hz. İbrahim’den beri insanlığa verilmiş bir mirastır.

 Hz. İbrahim’e en asil soyun verilmesi gibi.

Hz. İbrahim gibi doğru niyetle nasıl yapabilirim?

 

Ardından, önce arkadaşını,

Sonra kendini düşündü Nursel.

Çocuklarım uğruna gençliğimi ve güzelliğimi kurban vermek doğru muydu?

Yapacak olsam niçin yapardım?

Ailemi kurban edeceksem çok değerli bir şey uğruna  olabilir. "Ne olabilirdi?" diye düşünüyordu Nursel.

 Doğru ise; o vazgeçtiğim güzellik, gençlik enerjisi ve daha iyiler bana fazlasıyla geri döner.

Ama!

Ben bunları nefsimin isteklerine yaklaşmak için ya kurban verdiysem Kabil gibi,

Yoksa vazgeçişlerim yanlış niyetten dolayı mı?

O yüzden mi kabul edilmedi.

 

O zaman  doğruya yaklaşamadım.

Doğru olandan da uzaklaştım demektir.

Doğru tarafta da değilim!

 

Bunları düşünürken, Meva’nın “Anlatabiliyor muyum Nursel hanımcım.

Nursel hanımcım ne oldu? Daldın gittin. Sen beni dinlemiyor musun?

Aşk olsun sana. Ben ne anlatıyorum sabahtan beri, hayırdır ne oldu daldın gittin öyle?” sesiyle irkildi Nursel.

 

Nursel "Hiç..." dedi; "Kusura bakma gözüm dalmış, ne diyordun en son?"

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla çocuğuyla nasıl daha iyi bir ilişki kurabilir, eşiyle nasıl mutlu olabilir, patronuyla iş arkadaşıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabiliri öğrenir. 

Bu yazıyı beğendiyseniz benzer yazılarımızı  buradan okuyabilirsiniz.