Konduramadım

Nalan sağ elinin boş kalan yüzük parmağı ile oynarken oturduğu bankta ne kadardır kaldığını bile unutmuştu...

Karşısında kavga eden bağırıp çağıran bir çiftin çığlıkları ile irkilmiş, daha doğrusu kendine gelmişti.

Kadın;

​⁃ "Bunu senden hiç beklemezdim, bunu bana nasıl yaparsın? Beni bırakıp gideceğini hiç konduramadım nasıl yaparsın böyle bir şeyi?" diye bağırıyordu.

Adam;

​⁃ "Ben artık çok sıkıldım yapamıyorum. Uğraşmak istemiyorum "diyordu.

                                                                           

Nalan boş gözlerle tartışan çifte baktı.

-“Demek  o da benim gibi ‘konduramamış!’”  diye kendi kendine söylendi. O an tüm yaşadıkları gözünün önüne geldi. Adliye binasının bahçesindeydi, sert esen rüzgarı da anca hissedebilmişti. Elleri buz gibi olmuştu. Kalkıp eve gitmeliydi ama hiç mecali yoktu.

Az evvel bir çırpıda boşanmıştı, işlerin nasıl ve ne zaman buraya geldiğini hiç anlayamamıştı. Oysa ne kadar da zor şartlarda evlenmişlerdi Sinan ile....

Aileleri ikna etmesi, kız istemesi, sözü, nikahı hep zorluklarla olmuştu. Hatta Sinan'ın eşyaları almaya maddiyatı yetmediği için çoğunu Nalan kendisi almıştı.

Ailesi, arkadaşları "Sen hem erkek hem kız tarafı mısın? Ne bu? Bu iş böyle olmaz" deselerde, “Olsun biz mutlu olalım benim eşyada gözüm yok.” demişti.

Nalan'ın annesi; “Kızım bu oğlanın düzenli bir geliri de yok sürekli iş değiştiriyormuş biraz beklesen mi acaba? İlerde üzülmeyesin…” dediğinde,

- “Anne adam çalışıyor hiç boş kalmıyor ki olsun yeni iş deneyimi oluyor işte ne güzel.” demişti.

Arkadaşları, “Sinan çok iyi çocuk ama bu yaşına kadar hiç bir birikimi, tedbiri olmamış, evlilik adına geleceğe dair hiç bir yatırım yapmamış sonra adama evlilik zor gelmesin?” dediklerinde,

-“Yok canım adam bu yaşına kadar annesine ablalarına bakmış onlarla ilgilenmiş o yüzden böyle biraz tedbirsiz kalmış, düzelir ilerde, az biraz agresifliği var ama onu ben idare ederim  toparlarız, bir şey olmaz.” demişti.

Nalan'ın dediği gibi de olmuştu. Evlendiklerinde her şey çok güzeldi. Sinan Nalan'ın ailesi ile çok iyi anlaşıyordu. Birbirlerini çok seviyorlardı. Balayına gidememişlerdi ama olsun Sinan'la olduğum her yer balayı gibi zaten deyip kabullenmişti durumlarını Nalan. Arkadaşları da evliliklerine özenmişlerdi. Ne güzel anlaşıyorsunuz çok uyumlu bir çift oldunuz demişlerdi. Her şey Nalan'ın istediği gibi gidiyordu.

Peki ya Sinan'ın?...                                                                                        

                                                                              

Ne olduysa 6 aydan sonra olmuştu. Sinan'a evliliğin sorumluluğu ağır gelmiş saçma sapan şeylerden kavga çıkartmaya başlamıştı. Her işten çıkıp yeni bir işe gireceği zaman da arada boş kaldığı zamanları çoğalmıştı. Sinan boş kaldıkça Nalan'a sarmaya başlamıştı.

Önceleri Nalan alttan alıp sesini çıkarmıyordu ama Sinan sürekli damarına damarına basıyordu. Evliliklerde olurdu böyle tatsızlıklar. Ne olacak ki diyordu Nalan her defasında kendine. Hatta yaşadığı tatsızlıkları hiç kimseye anlatmıyordu.

Ta ki o tatsız hadise yaşanıp da olay Nalan'ın kontrolünden çıkana kadar her şey yolunda sanıyordu Nalan.

Yine saçma bir sebepten tartıştıkları bir gün Sinan öfkesine yenik düşüp Nalan'a bir tokat atmıştı.

İşler rayından o gün çıkmıştı...

Peki evlenmeden önce Nalan'ı bu kadar umutlandıran gözünü silme kör eden sebep neydi acaba?

-Sinan'ın tam hayallerindeki gibi ilgili bir erkek olması mıydı?

-Başı her sıkıştığında yardımına koşması mıydı?

-Onu her konuda destekliyor olması mıydı?

-Nalan'ı anlaması, sohbet edebiliyor olmaları mıydı?

-Yoksa aynı şeylerden hoşlanıp birlikte vakit geçirmekten zevk alıyor olmaları mıydı?

 

Yoksa hepsini birden tek bir kişide bulmuş olması mıydı?

Peki bütün bu özelliklerin olması demek o insanı evlilik için iyi bir aday yapar mıydı?

Hayat da problemler vardı ve çözülmeleri gerekiyordu. Evlilik demek de ortak problemlere ortak çözümler üretebilmeyi gerektiriyordu. Zaten Aile dediğim de o değil miydi? Ortak problemlere ortak çözümler üreten kişilerden oluşan minik bir topluluk.

 

Bu evlilikte problemleri tek kişi çözüyordu...

Herkes gücü nispetinde pay almamıştı bu sorumluluklardan. Bir dengesizlik vardı...

  

                                                                                

Nalan neden görmemişti başına geleceklerin işaretini?

Oysaki evlenmeden önce Sinan ne zaman sıkışsa agresifleşiyor, ne zaman baskıya girse hemen oradan kaçmak istiyordu. Nalan o bunalmasın, işler zora girmesin diye hep problemleri çözmüş alttan almış onu hiç zora sokmamıştı.

Halbuki bu hayatta olaylar olmadan önce  işareti  gelir olduktan sonra da izi kalır. Hiç bir vaka yoktur ki gelmeden önce iz ve işaretlerini vermemiş olsun... 

Nalan'ın da Sinan'la birlikte olma isteği o kadar yüksekti ki ortada olan işaretleri görememişti.  

Şimdi boş kalan parmağına tekrar baktı ve demek ki o kadında benim gibi işaretler apaçık olmasına rağmen göremedi. Demek ki o da benim gibi ‘konduramamış’ diyerek oturduğu banktan kalkıp evine doğru yürümeye başladı....

&

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla çocuğuyla nasıl daha iyi bir ilişki kurabilir, eşiyle nasıl mutlu olabilir, patronuyla iş arkadaşıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabilir öğrenir.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu