PEMBE HAVLU VE GÜL SABUNU

En yakın arkadaşı Funda’ya akşam yemeğine davetliydiler. Hoş geldin faslından sonra mutfağa yardıma girmeden önce “Elimi bir yıkayayım.” diyerek banyoya doğru ilerledi. Bembeyaz mermer lavaboda ellerini sabunlarken sabunun doğal gül yapraklarından yapılmış olduğu görünce kokusunu içine çekti, "Ohh!" mis gibiydi. Evin minik kızı Aylin, kendisine pembe bir havlu getirmişti. Havlunun kenarında gül motifleri vardı. Elini yüzünü sildi, yumuşacıktı. Tıpkı annesinin kokusu ve yumuşaklığı gibiydi. Bu pembe havlu ve gül sabunu onu alıp, ta çocukluğuna götürmüştü…

Annesi de mis gibi gül kokardı, soy isimlerinde gül geçtiği için, “Biz gülüz, gül gibi kokarız.” derdi gülümseyerek. O nedenle ne zaman bir gül kokusu duysa annesi gelirdi aklına… Anne demek, gül gibi olmak demekti. Tertemiz, mis gibi… Annesinin pembe tombiş yanakları da bir gül gibi açardı gülümsediğinde.

Eskiden otomatik çamaşır makineleri yoktu. Gül anası çamaşırı önce leğende sonra merdaneli makinede yıkardı. Çocuk aklıyla annesine yardım için bir gün leğenin başına geçmişti. Eline geçen tüm çamaşırları siyah beyaz demeden leğene doldurmuş, üzerine su ekliyordu. Annesi bu durumu görünce gülümsedi ve:

-Benim güzel kızım, hiç siyahlarla beyazlar aynı leğende yıkanır mı yavrum?

-Neden anne, hepsi kirli değil mi?

-Evet kirli tabii ama koyu renkliler koyu renklilerle yıkanır, beyazlar önce kaynatılır sonra daha uzun yıkanır.

Bunu duyunca çok şaşırmıştı. Demek ki hayatın her karesinde olduğu gibi çamaşırlar için bile ayrışma kaçınılmazdı. Biz istesek de istemesek de siyahlar ile beyazlar aynı leğende bile duramıyordu. Bazen insan ayrıştığı yerlere baktığında, dönüşümleri farklı olanların hayatın içinde ayrıştığını görüyordu. Canımız yansa, ne kadar üzülsek de, rengimiz tutmayınca sahnemizden çıkanın ardından baka kalıyorduk. Eskiden “Neden?” diye sorarken, annesinin bir cümlesi hayatın sırlı matematiğinde bir şifre oldu: “Siyahla beyaz aynı leğende yıkanmaz yavrum.”

Hem beyazın kaderi de böyle değil mi? Önce bir kaynatılmak gerekiyor beyazlardan olabilmek için. Normal bir çamaşırın arınma sürecinden çok daha uzundur beyazın süreci. O nedenle zoruna gitmesin, neden bu kadar çok uzun sürüyor, neden ben kaynatılıyorum da başkalarının işi çabuk bitiyor diye üzülme. Beyazın kaderi bu… Ne kadar çok çitilenir, ne kadar çok ret yersek hayatta o kadar beyaz kalış süremiz uzardı. Hayatın gerçekliği ne insanda ne de giydiği kıyafetlerde değişmiyordu.  

Bir pembe havlu, ta anneciğine götürmüştü kendini. Annesinin yaz kış evin içinde bir atölye gibi çalışıp yazın kışlık erzak hazırlama serüvenlerini hatırladı sonra. Annem bizi yetiştirdi, pul biberinden salçasına, turşusundan kurutmalığına kadar her bir şeyi hazırlamayı öğretti. Yanı başımızda fırın olmasına rağmen hamur yoğurmayı, elde ekmek açmayı, börek pişirmeyi öğretti. Nur içinde yatsın anacığım, şimdiki gibi, "Yavrum sen oku, başka bir şey yapma." diyen anneler gibi, iyi niyetle yanlış stratejiler uygulayan zamane ebeveynlerine benzemezdi. Sofra kurmayı, ev temizliğini, çamaşırı, bulaşığı öğrendiğimiz staj atölyemizdi evimiz. Mis gibi gül kokan evimiz…

Arkadaşının kendini çağıran sesini duyduğunda, "Ben buraya nasıl geldim?" diye düşündü ve gülümsedi. “Tamam geliyorum.” diyerek gül kokuları eşliğinde mutfağa doğru yöneldi.

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla çocuğuyla nasıl daha iyi bir ilişki kurabilir, eşiyle nasıl mutlu olabilir, patronuyla iş arkadaşıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabiliri öğrenir.

Bu yazıyı beğendiyseniz benzer yazılarımızı  buradan okuyabilirsiniz.