DOĞUP BÜYÜDÜĞÜM ŞEHRE VEDA EDERKEN…

 Aklımda Hz. Musa var,

Hep dışlandığı o saray, gerçekten memleketi miydi?

Yanında büyüdüğü insanlar onu öldürmek için ararken; gittiğinde ona iş, aş veren, kızını veren Şuayb’ın evidir ona memleket. Belki memleket, sen elinden geleni yaptıktan sonra 'O'nun seni yönlendirdiği yerdir.”

 Aklımda Hz. İbrahim var,

Babasının bile yanmasına razı olduğu o yer, memleketi miydi gerçekten?

Kendi babası onu ateşe atanlara verirken; gittiğinde Sara ile buluştuğu ve tüm peygamberlerin atası olacak aileyi kurduğu yerdir belki memleket…

Aile özleminin giderildiği yerdir belki… 

Aklımda Hz. Lut var,

Kendi karısının ona düşman olduğu o yer, gerçekten memleketi miydi?

Sapkınlardan uzak olma dualarının kabul olduğu yerdir belki memleket…

Tufandan sonra bereketi tattığı, etrafında güvendiklerinle sıfırdan başladığı, yeniden umutla gerekirse en dipten başladığı yerdir belki memleket… Adım adım yükseldiği...

Aklımda Hz. Nuh var,

Oğlum diye bildiğinin oğlu olmadığını öğrendiği o yer, memleketi miydi gerçekten?

'O'nun  rızasını kaybettiğin yer değil de, tövbenin kabul edildiği; gözlerine serinlik, yalnızlığına derman bulduğun yerdir belki memleket…  Asıl memleketi kazanmak üzere konaktır belki memleket… Bedelini ödemek üzere gönderildiğin yerdir belki…

Sana kucak açan; “Sen şimdi atını denize sürsen, arkadan denize koşarız.” diyenlerle buluştuğun yerdir belki memleket… Aynı anneden doğmadığın kardeşlerinle buluştuğun yerdir belki memleket… Seni ikramlamak için ne yapacağını şaşıranlarla olacağın yerdir belki…

Aklımda Hz. Adem var,

'O'nun  rızasını kaybettiği o cennet, memleket sayılır mıydı?

 Aklımda Hz. Muhammed var,

Şehirlerin en sevimlisi, Mekke…

Şehirlerin en güvenlisi, Mekke…

Namazda başına işkembe dökülen,

Hatice’sini boykotta zayıf düşüren…

İkinin ikincisiyle, öldürülmemek için kaçtığı…

Doğup büyüdüğüm şu şehre veda ederken…

Şehirlerin en mübareği,

Memleketi miydi gerçekten?

Eğer öyleyse, neden dönmedi Fetihten sonra?

Belki de memleket, doğup büyüdüğün değil, kök salabildiğin yerdir…

Aklımda insanların en üstünleri, imaj insanları…

Doğup büyüdüğüm şu şehre veda ederken…

 Aklımda, beni her zorluktan kurtaran, belimi büken yükümü her seferinde üzerimden kaldıran var…

Doğup büyüdüğüm şu şehre veda ederken…

Ayrılışım mecburiyetten olsa da, varacağım yer memleketimse,

'O' da benimleyse, kalbim hüzünlenir, gözüm yaşarır belki ama, ağzımdan 'O'nu razı etmeyecek tek bir söz çıkmaz.

 Aklımda;

“Yaptıklarına karşılık olarak, onlar için ne mutluluklar saklandığını hiç kimse bilemez.” diyen, kimsesizlerin kimsesi, Yaratıcım…

Sözleriyle bana güç veren, teselli eden… Yaralarımı sarmam için aracılar gönderen, iyi insanlarla denk getiren, hayırlı başlangıçlara yönlendiren…

'O' ki, yeniden başlayanların yardımcısıdır…

O yüzden artık korkmuyorum,

Doğup büyüdüğüm şehre veda etmekten…

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla çocuğuyla nasıl daha iyi bir ilişki kurabilir, eşiyle nasıl mutlu olabilir, patronuyla iş arkadaşıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabiliri öğrenir.

Bu yazıyı beğendiyseniz benzer yazılarımızı  buradan okuyabilirsiniz.