HAYAT ARABASI
“Gözlerinize hayatın ışığını düşüren şey ne?”
İşte bu soru ile başlamıştı aydınlanışım.
Hayat akıp giderken, durup bir sormalı kendine, geç kalmadan.
Nereye gidiyorum ben diye?
Varmak istediğin yeri bilmezsen,
Hangi yoldan gittiğinin önemi yoktur!
Yolculuğu kıymetli kılan,
Yönüdür!
Karşıma çıkmış en muhteşem sözlerden biriydi sanki.
Varmak istediğim yer belli miydi?
Sahi nereye gidiyordum ben, telaş içinde?
Her sabah çalan alarmla uyanıyor,
Maratona çıkıyordum sanki…
Gerçi yıllardır da böyle değil miydi?
Okul, kariyer, evlilik, çocuk derken,
Hayat arabamın rotasını kim çizmişti ki?
Limanda güven içinde duran geminin, amacının limanda durmak olmadığını,
Derin sulara açılması gerektiğini o zaman fark ettim.
O noktada sorgulamaya başladım hayat amacımı.
Nereye yetişmeye çalışıyordum bunca yıl?
Oysa yediğim bir lokma, giydiğim bir entari
Yolun sonu birkaç metre kumaş dedikleri…
Neden bunca zaman yan koltukta, arka koltukta oturdum?
Neden benim olmam gereken direksiyonda;
Eşim, işim hatta bazen tanımadığım insanlar vardı?
Ne zaman benzininin biteceğini bilmediğim bir arabayı
Kullanan ben miydim?
Neden bunca zaman, sadece camdan dışarıyı izledim ki?
Peki ya o arabayı bana veren kimdi?
Oysa ben O’na bir kez olsun teşekkür bile etmemiştim!
Herkese bir araba verirken, bize ne demek istemişti?
Yolları birbiri ardına sıralarken, bizden ne istemişti?
Sahi biz dağ, tepe gezip, yarışmıştık yıllarca birbirimizle
Arabalarımızın modelleri, hızları derken
Ne çok 'U dönüşü' yapmıştık bu yollarda.
Nasılsa dilimizde bir türkü;
Eğlendiğimizi sandık, oyalandığımız yıllarda
Gittik gittik, geldik aynı yollarda...
İşte şimdi bir yol ayrımı var karşımda…
Bu yol ayrımı beni O yola çıkarır mı?
Vardığım yollar beni O’na ulaştırır mı?
Gücüm yeter mi O’nu bulmaya?
Gücüm yeter mi O’nun istediği gibi olmaya?
Hayat arabam çamur…
Hayat arabam vuruk…
Hayat arabam izler içinde…
İçimde hiç kaybetmediğim cılız bir umut
Çıkıyorum yola…
İşte şimdi en kıymetli yolun yolcusu olma meselesi karşımda
Bilmem belki varamam ama
Daha da duramam buralarda!
Yol O’nun…
Yön O’nun…
Ben O’nunken!
Yolculuğu kıymetli kılan, yönüdür!
Belki de bu sözler “Köprüden önceki son çıkış dedikleri…”
Dön bir bak hayat arabana
Pusulan nereyi işaret ediyor?
Yol O’nun…
Yön O’nun…
Her şey O’nunken!
Kıymetlidir!
Geç kalma!
uzun zamandır okuduğum yazılar arasında en iyisiydi... sahi ya biz çok bu dünyaya dalıp asıl gaye olan yerimiz için calismayisimiz çok garip ne yazık ki... kaleminize sağlık...
YanıtlaSilYoldayken yolun sahibini unutmamız ,düşündürücü bir yazı kaleminize sağlık
YanıtlaSilelinize sağlık çok güzel bir yazı olmuş
YanıtlaSilGerçek yolu gerçek yönü bulanlardan oluruz inşaAllah, emeğinize sağlık , harika bir yazı olmuş😊
YanıtlaSilÇok fazla sol şeride takılmadan bazan da sağ şeritte, sağlam bir araba ile doğru yoldaysa ulaşır insan varmak istediği yere. Ama biz hep sapıyoruz başka yollara gereksiz yere, gereksiz yerde... Hareketi durdurmadan umarım hepimiz bir gün varırız o gerçekten ulaşmak istediğimiz yere.
YanıtlaSilİnsan varlık amacını her daim aklında tutmalı ki, yola öyle çıkıp daha az hata yapsın..Hatırlatma için teşekkürler.
Direksiyona geçirilmeden önce anlatılan tüm kuralları unuttuğunda veya uymadığında ne çok yanlış yola sapar ne çok kaza yapar insan.
YanıtlaSilTeşekkürler. Benim almam kararları ben almadığım da o zaman hayatımın kontrolünü de kaybediyorum. O zaman bu hayatı ben yaşamamış oluyorum. Seçim yapmamış oluyorum hedef belirlememiş oluyorum sınav sahasında varım ama hedefim yok. Yönüm yok...
YanıtlaSilNeden bunca zaman yan koltukta, arka koltukta oturdum?
Neden benim olmam gereken direksiyonda;
Eşim, işim hatta bazen tanımadığım insanlar vardı?
Ona ulaştıran yollarda gidebilmeyi
YanıtlaSilOnu bulmaya gücü yetenlerden olabilmeyi
Onun istediği gibi olmayı nasip eder dilerim hepimize inşALLAH
Çok güzel yazı olmuş
YanıtlaSilYol O’nun…
YanıtlaSilYön O’nun…
Ben O’nunken! …
Ne samimi bir yazı ..
Oysa yediğim bir lokma, giydiğim bir entari, yolun sonu birkaç metre kumaş dedikleri... Bu farkındalıkla, doğru adımları atanlardan oluruz inşallah..
YanıtlaSilYolum yol mu, yönüm yön mü? Sahi ben nereye gidiyorum?... Zihin açan soğuk duş etkisi yaratan sorulara vesile oldu. Elinize sağlık...
YanıtlaSilHangi yöne doğru gidiyorum .Ya da gidiyor muyum duruyor muyum. Neyi tercih ediyorum bu hayatta. Çok güzel bir yazı olmuş.
YanıtlaSilVaktinde ve doğru yöne hareket edenlerden oluruz inşaAllah,. Kaleminize sağlık🌸
YanıtlaSilNe güzel bir yazı olmuş çok teşekkürler. Arabama Ben yön vermem gerekirken hayatımın kumandası bende olması gerekirken neden hep yan koltukta oturdum? Hedefimi belirlemem yönümü belirlemem gerekmez miydi. Çoğu insan sınav sahasında ama sınavda değil çünkü hedefsiz yönü belli değil. İnsanoğlu oyalanıp durursa nasıl sonuç elde edecek?
YanıtlaSilElinize sağlık ne güzel bir benzetme inşaALLAH O'nun yolundan gidenlerde oluruz 🌸
YanıtlaSilİnsanın yönü ne kadar da kıymetli 🌙
YanıtlaSil